"My reis deur STEM was allesbehalwe maklik en voorspelbaar. My reis begin met my vroeë jeug voordat ek K-12 bygewoon het, waar ek 'n fassinasie ontwikkel het met enigiets wat asemhaal. Ek was mal oor dinosourusse, goggas, diere en plante, en ek het my middae deur my ma se verpleeghandboeke gekam en elke klein detail van menslike anatomie onthou wat ek kon. Hierdie liefde vir die natuurlike lewe het my tot laerskool gevolg, maar gou het ek padblokkades in die vorm van diskriminasie teëgekom. Waar ek grootgeword het, was STEM-onderwys nie gewaardeer nie. Ek was die vreemde persoon in my laerskool wat hoofsaaklik vir die dorp se hoër middelklas wit kinders voorsiening gemaak het. My bruin vel en Brasiliaanse erfenis het my klasmaats verwar en my onderwysers woedend gemaak, wat my 'n teiken van bespotting van eweknieë en onderwysers gemaak het. My tweede graad juffrou het die diepste uitwerking op my gehad - sy het my ingestuur vir Engels as 'n Tweedetaaltoets ten spyte van my geval dat Engels my moedertaal was, het my gedwing om in die rustyd te bly en laat na skool was verby om "her- leer" hoe om 'n potlood vas te hou, en het my antwoorde as verkeerd op my wiskundehuiswerk gemerk, selfs wanneer ek die regte antwoord geskryf het.

Ten spyte van hierdie behandeling, het niks daarvan regtig by my uitgekom totdat dit tyd geword het om ons wetenskapprojek te doen nie. My projek was om oor die staatsblom en staatsvrug van die staat Washington te praat. Ek het 'n heldergroen plakkaatbord saamgestel en opgewonde inligting oor rododendrons en appels gedeel, net om kortgeknip en aangesê te word om te gaan sit. Toe ek my graad terugkry, het ek 'n "D" ontvang, al was al my werk akkuraat en goed aangebied. Dit was die begin van my haat vir die wetenskappe, 'n haat wat ek saam met my gedra het tot my vroeë volwassenheid. Waar ek grootgeword het, was daar geen wetenskapklubs, of naskoolse wetenskap- en wiskundeprogramme, of wetenskapskoue nie. Al wat ek oor wetenskap geleer het, het ek in die klas geleer met onderwysers wat dikwels nie belangstel nie en grootmoedig was. Toe ek in my latere opleiding begin sukkel met nuwe konsepte in wetenskap en wiskunde, het ek geweier om hulp te soek. As ek terugdink aan my vroeëre ervarings, het ek die indruk gehad dat die rede waarom ek met wetenskap en wiskunde gesukkel het, was omdat latinas nie bedoel is om slim in wetenskap en wiskunde te wees nie. Miskien het ek so lank gelede 'n "D" op daardie projek gekry, want al die bekende wetenskaplikes waarvan ons in die klas gelees het, was wit, en ek was nie, so miskien het dit beteken dat ek nooit veronderstel is om meer as "D" te bereik nie. enigiets STEM verwant.

Ek het eenvoudig alle belangstelling verloor in enigiets wat met wiskunde of wetenskap verband hou, of ten minste het ek gedink. As jy terugkyk na my opleiding, sal jy sien dat ek net een keer 'n "A" in 'n wetenskapkursus verdien het - in my graad negende biologieklasse. Toe ek die eerste keer by my hoërskool vir biologie ingeskryf het, het ek ingeskryf vir die standaard biologieklas wat deur ons sokkerafrigter opdrag gegee is. Ten spyte van my gebrek aan moeite, het my kinderjare se belangstelling in biologie gewys en ek het 'n "A" met 'n 110% aan die einde van die semester verdien. My onderwyser het my na finaal opsy getrek en vir my gesê dat hy my genomineer het om in die skool se ereklasse in te skuif, en ek was geskok. Nog nooit het 'n onderwyser geglo in my vermoë om sukses te behaal nie, en nog nooit het 'n onderwyser uit die pad gegaan vir my STEM-opleiding nie. Ek is met gemak in die honneurskursus aanvaar, en het weer verlief geraak op biologie. Dit was hierdie ontmoeting wat uiteindelik die deur vir my oopgemaak het om weer van voor af verlief te raak op wetenskap, en dit was een van die hooffaktore wat my daartoe gelei het om neurowetenskap op universiteit te studeer.

Voor daardie ontmoeting het ek min vertroue in STEM-onderwys en -opvoeders gehad. Ek het ongehoord en ongesiens gevoel as 'n latina-student, en baie van my onderwysers het nooit omgegee om my unieke behoeftes as 'n eerstegenerasie-Amerikaner en student aan te spreek nie. Ek het veral so gevoel oor my STEM-kursusse, wat my swak onderrig het in moeilike konsepte met geen agting vir die feit dat ek nie ouers by die huis gehad het wat my met my opdragte kon help nie. Wat dit vir my verander het, was net een biologie-onderwyser wat genoeg in my geglo het om standpunt in te neem vir my opvoeding, wat die pad van my ervaring met STEM-onderrig vir altyd verander het. Terwyl 'n STEM-opvoeder een keer my liefde vir wetenskap verpletter het, was dit net nog 'n STEM-opvoeder wat my liefde vir wetenskap weer lewendig kon koester."