រឿងរបស់អេប្រាអ៊ីម
អ្នកនិទានរឿង៖ អេប្រាអ៊ីម (គាត់/គាត់/គាត់), 18, រដ្ឋតិចសាស់
"សួស្តី ខ្ញុំឈ្មោះអេប្រាអ៊ីម។ ខ្ញុំកំពុងសិក្សាវិទ្យាសាស្ត្រទិន្នន័យ និងវិទ្យាសាស្ត្រកុំព្យូទ័រ។ ហើយប្រសិនបើអ្នកសួរខ្ញុំដំបូងថាតើខ្ញុំចូលចិត្តគណិតវិទ្យាដែរឬទេ ជាពិសេសនៅថ្នាក់ទីប្រាំ នោះខ្ញុំនឹងឆ្លើយថាទេ មិនមែនទាល់តែសោះ។ ខ្ញុំធ្លាប់មានបទពិសោធន៍មិនល្អមួយចំនួនកាលពីក្មេង ខ្ញុំធ្លាប់ជាក្មេងដែលចូលចិត្ត គណិតវិទ្យាមិនមែនសម្រាប់ខ្ញុំទេ ខ្ញុំមិនមែនជាមនុស្សគណិតវិទ្យាទេ។ ហើយឥឡូវនេះមើលថាខ្ញុំនៅទីណាព្រោះអ្នកណាក៏ចេះគណិតវិទ្យា។ ដោយសារតែអ្នកមិនពូកែឥឡូវនេះ មិនមានន័យថាអ្នកអាចពូកែវានោះទេ។
ដូច្នេះហើយជាមូលដ្ឋាន នៅថ្នាក់ទីប្រាំ មានចំណុចរបត់របស់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំចាប់ផ្តើមចាប់អារម្មណ៍នៅថ្នាក់ទី XNUMX ហើយខ្ញុំបានប្រលង Texas STAAR ជាការប្រឡងរដ្ឋ ហើយខ្ញុំធ្វើបានអាក្រក់ណាស់។ ខ្ញុំទទួលបានថ្នាក់ទាបបំផុតនៅក្នុងថ្នាក់របស់ខ្ញុំ។ ហើយគ្រូរបស់ខ្ញុំបានប្រាប់ខ្ញុំថា ខ្ញុំនឹងមិនមានអ្វីនៅក្នុងជីវិតទេ ព្រោះខ្ញុំទទួលបានចំណាត់ថ្នាក់ទាបខ្លាំង។ ហើយនោះធ្វើឱ្យខ្ញុំមានអារម្មណ៍សោកសៅ និងបាក់ទឹកចិត្តជាខ្លាំងព្រោះខ្ញុំមិនអាចប្រឡងជាប់ថ្នាក់ទីប្រាំ ហើយខ្ញុំក៏មានអារម្មណ៍មិនល្អដែរ។ ខ្ញុំទទួលបានថ្នាក់ទាបបំផុតក្នុងថ្នាក់។ ហើយឥឡូវនេះនាងកំពុងប្រាប់ខ្ញុំ ខ្ញុំនឹងមិនមានអ្វីឡើយ ដូច្នេះហើយខ្ញុំយំ ហើយខ្ញុំសោកសៅពេញមួយថ្ងៃ។ ខ្ញុំបានប្រាប់ម្តាយរបស់ខ្ញុំ ហើយនាងសម្គាល់ឃើញថា ខ្ញុំមើលទៅមានការបាក់ទឹកចិត្តខ្លាំងណាស់ ហើយការគោរពលើខ្លួនឯងរបស់ខ្ញុំទាប។ វាបានប៉ះពាល់ដល់រឿងជាច្រើន។ ដូចប៉ុន្មានថ្ងៃក្រោយមក ខ្ញុំចាំថាខ្ញុំមិនអាចធ្វើអ្វីជាមួយគណិតវិទ្យាបានទេ ខ្ញុំពិតជាគួរឲ្យខ្លាចណាស់។ ដូចខ្ញុំនិយាយ មិនមែនជាអ្នកគណិតវិទ្យាទេ។
ប៉ុន្តែបន្ទាប់មកខ្ញុំបានចេញពីថ្នាក់ ហើយម្តាយរបស់ខ្ញុំបានផ្ទេរខ្ញុំមកវិញព្រោះគ្រូនិយាយរឿងអវិជ្ជមាន។ ដូច្នេះហើយ នាងបានផ្ទេរខ្ញុំទៅថ្នាក់ថ្មី និងគ្រូថ្មី។ ហើយបន្ទាប់មកគ្រូនេះគឺជាសិល្បករ។ ខ្ញុំនឹងមិនភ្លេចនាងទេ ព្រោះនាងមានឥទ្ធិពលខ្លាំងមកលើជីវិតរបស់ខ្ញុំ។ អ្វីដែលនាងដាច់គឺពេលនាងបង្រៀន នាងនឹងដើរមករកយើងម្នាក់ៗ ហើយធ្វើឱ្យប្រាកដថាយើងយល់ពីបញ្ហាពេលនាងកំពុងបង្រៀនយើង ព្រោះនៅថ្នាក់ទីប្រាំ ក្មេងៗមិនចង់លើកដៃសួរគេទេ ព្រោះពួកគេ ខ្លាចឬមិនគិតថាវាត្រជាក់។ ដូច្នេះហើយ ជាធម្មតា ក្នុងថ្នាក់ធម្មតា គ្រូនឹងបង្រៀន ហើយអ្នកបានវា ឬបើអ្នកមិនបាន អ្នកនឹងមិនសួរសំណួរណាមួយទេ ព្រោះអ្នកខ្មាស។ ហើយនោះហើយជាវា។ ប៉ុន្តែនាងបានដើរជុំវិញហើយធ្វើឱ្យប្រាកដថាមនុស្សគ្រប់រូបទទួលបានវា។ ហើយនាងក៏នឹងធ្វើឱ្យវាទាក់ទងគ្នាក្នុងជីវិត។ នាងបានឲ្យស្ករគ្រាប់រង្វាន់ដល់យើង ហើយខ្ញុំពិតជាចង់ធ្វើគណិតវិទ្យាក្នុងថ្នាក់នោះ។ ហើយនោះជាពេលដែលវាបានផ្លាស់ប្តូរសម្រាប់ខ្ញុំ។
ពីមុនខ្ញុំស្អប់គណិតវិទ្យាជាមួយគ្រូចាស់របស់ខ្ញុំ ដែលប្រាប់ខ្ញុំថា ខ្ញុំនឹងមិនជាអ្វីនោះទេ។ ខ្ញុំធ្លាប់ដេកក្នុងថ្នាក់ដោយចេតនា ហើយគេត្រូវហៅម៉ាក់ខ្ញុំ។ ប៉ុន្តែនោះក៏បង្ហាញផងដែរថាតើអ្នកអាចរៀនបានច្រើនប៉ុណ្ណា ហើយមានកម្លាំងចិត្តក្នុងការសិក្សា ឬចាប់អារម្មណ៍លើគណិតវិទ្យាកាន់តែច្រើន។ ឥឡូវនេះខ្ញុំកំពុងសិក្សាផ្នែកទិន្នន័យ គណិតវិទ្យា និងវិទ្យាសាស្ត្រកុំព្យូទ័រ។ ហើយខ្ញុំចង់អាចលើកទឹកចិត្តមនុស្សកាន់តែច្រើន ជាពិសេសដូចជាខ្ញុំ ព្រោះខ្ញុំមិនដឹងថាវានៅមហាវិទ្យាល័យផ្សេងទៀតយ៉ាងម៉េចទេ ប៉ុន្តែជាមួយនឹងមហាវិទ្យាល័យរបស់ខ្ញុំនៅក្នុងថ្នាក់វិទ្យាសាស្ត្រកុំព្យូទ័រ និងវិទ្យាសាស្ត្រទិន្នន័យ ខ្ញុំពិតជាមនុស្សស្បែកខ្មៅតែម្នាក់គត់។ ខ្ញុំជាជនជាតិអាមេរិកាំងអាហ្វ្រិកតែម្នាក់គត់ក្នុងថ្នាក់របស់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំចង់បំផុសគំនិតជនជាតិអាមេរិកាំងអាហ្រ្វិកផ្សេងទៀតព្រោះអ្នកអាចធ្វើដូច្នេះបានព្រោះភាគច្រើននិយាយថាខ្ញុំមិនមែនជាមនុស្សគណិតវិទ្យា។ ខ្ញុំអាចធ្វើបាន ហើយខ្ញុំអាចយកឈ្នះបាន។ នោះជាបទពិសោធន៍របស់ខ្ញុំ។"
គ្រូនេះគឺជាសិល្បករ។ ខ្ញុំនឹងមិនភ្លេចនាងទេ ព្រោះនាងមានឥទ្ធិពលខ្លាំងមកលើជីវិតរបស់ខ្ញុំ។
