"Adolescens mihi semper perspicuum fuit me "differre". Dum siblings et cognati mei foris ludere volebant, semper intus legendus eram, in opera mathematica math laborans, aut spectacula paedagogica spectans. Sciebam in iuvenili aetate me curvam leviter antecedere. Cum igitur in schola actu essem, semper ita excitatur ut in bus, sede ad mensam meam, et dies incipit. Primum tempus expertus sum dubitationem in me ipso (et pauxillum timoris) ad novam scholam ferebatur, in area alba praedominante in initio tertii gradus. Rogatum memini ante annum scholae aestimationem ingredi. Consiliarius dixit mihi quod bene egissem de mea aestimatione mathematica, prima mihi dedit, et deinde fuit comprehensio lectionis. Subito consiliarius ad me respexit et dixit, " Etiamne loquimini Anglice? Esne necesse esl?" Erubui. Anglice et Hispanice disertus fueram cum meminisse potui. Numquam mihi in mentem venit, ut solum me intuendo, aliquis interrogare posset, an etiam linguam patriae in qua natus sum et nutritus loqui possem. Hoc momento sensi differentias meas comparatas condiscipulis meis et ambitum quem futurum essem annis futuris. Intellexi me non esse in loco consolationis sicut in priore schola fui, ubi omnes amici mei et condiscipuli mei similes fuerunt, et omnes umbrae et colores fuerunt. Cognitum est me "diversim spectare." Non obstitit hoc me ab omni scientia mea excellere et uti in omnibus generibus meis excutere, atque etiam in prima aetate provectis ordinibus collocari. Sed aperui ianuam intellectui meo, me obstacula opponere. In quibusdam ambitibus probabo me. debeo enim probare me esse, opus me posse, non solum id, sed quod spem antecedat. Tum primum in vita mea talem expertus sum sensum. Et hodie utor ut ad nutriendum curriculum meum sicut discipulus PhD, indagator, educator et matrona."