“Ин ҳикояест, ки чӣ тавр ман ба математика ошиқ шудам. Ҳамааш аз синфи 4 оғоз шуд ва ман бо муаллими синфи 4-ум вохӯрдам ва ӯ ҳамеша худро математик медонист. Энергия, ҳавасмандии ӯ ва муҳаббати ӯ ба математика асосан маро ба дӯст доштани математика низ водор карданд. Усулҳои омӯзиши математика барои ман хеле осон буд, ки омӯзиши математикаро шавқовар кард! Як чизе, ки воқеан ба ман дар омӯхтани математика кӯмак кард, омӯзиши зарб ба монанди ҷадвали 2 маротиба, ҷадвали 5 маротиба ва ғайра буд. Вай боварӣ дошт, ки ҷадвали вақтҳо асоси математика аст ва агар шумо ҷадвали вақтҳои худро аз пушти саратон медонед, пас боқимондаи математика боди хоҳад буд. Як иборае буд, ки вай ҳамеша ба мо мегуфт ва ин буд, ки “Масъалаҳои зиёдро бирав!” Ва ӯ фаҳмонд, ки ин на танҳо ба математика, балки дар ҳаёт низ дахл дорад. Агар шумо хоҳед, ки дар ҳама чиз масофаҳои иловагӣ гузоред, шумо дур хоҳед рафт. Ман инро ба дил гирифтам, зеро то ҳол онро дар ёд дорам ва инро дар касби ояндаи худ дар муҳандисӣ татбиқ мекунам. Ман дар синфи 4-ум то синфи 12-ум масофаро тай кардам ва минбаъд низ он милаи изофӣ тай хоҳам кард.”