"મોટા થતાં તે હંમેશા મારા માટે સ્પષ્ટ હતું કે હું "અલગ" છું. જ્યારે મારા ભાઈ -બહેન અને પિતરાઈ ભાઈઓ બહાર રમવા માંગતા હતા, ત્યારે હું હંમેશા વાંચન, ગણિતના પુસ્તકો પર કામ કરતો હતો, અથવા શૈક્ષણિક ટીવી શો જોતો હતો. હું નાની ઉંમરે જાણતો હતો કે હું વળાંકથી થોડો આગળ હતો. તેથી જ્યારે ખરેખર શાળામાં આવવાની વાત આવી ત્યારે, હું હંમેશા બસમાં ચ ,વા, મારા ડેસ્ક પર બેસવા અને મારો દિવસ શરૂ કરવા માટે ખૂબ જ ઉત્સાહિત હતો. પ્રથમ વખત જ્યારે મેં મારી જાત પર શંકા અનુભવી (અને થોડો ડર) ત્રીજા ધોરણની શરૂઆતમાં મુખ્યત્વે સફેદ વિસ્તારમાં નવી શાળામાં જઇ રહ્યો હતો. મને યાદ છે કે શાળા વર્ષ શરૂ થતા પહેલા મૂલ્યાંકન માટે આવવાનું કહેવામાં આવ્યું હતું. કાઉન્સેલરે મને કહ્યું હતું કે મેં મારા ગણિત મૂલ્યાંકન પર અપવાદરૂપે સારું કર્યું છે, પ્રથમ તેઓએ મને આપ્યું, અને આગળ વાંચન સમજણ હતું. કાઉન્સેલરે અચાનક મારી સામે જોયું અને કહ્યું, "શું તમે અંગ્રેજી પણ બોલો છો? શું તમને ESL ની જરૂર છે?" હું સ્તબ્ધ થઈ ગયો. મને યાદ હતું ત્યારથી હું અંગ્રેજી અને સ્પેનિશમાં અસ્ખલિત હતો. મને ક્યારેય એવું નથી થયું કે માત્ર મને જોઈને કોઈ પ્રશ્ન કરી શકે કે હું જે દેશમાં જન્મ્યો અને ઉછર્યો છું તે દેશની ભાષા પણ બોલી શકું? આ ક્ષણે હું મારા સહાધ્યાયીઓ અને પર્યાવરણની તુલનામાં મારા તફાવતોથી પરિચિત થઈ ગયો કે જે હું આવનારા વર્ષો સુધી રહીશ. મને ખબર પડી કે હું મારી અગાઉની શાળામાં હતો તે રીતે હું આરામની જગ્યાએ નહોતો, જ્યાં મારા બધા મિત્રો અને સહાધ્યાયીઓ મારા જેવા દેખાતા હતા અને બધા રંગ અને રંગના હતા. મને જાગૃત કરવામાં આવ્યો કે હું "અલગ દેખાઉં છું." આનાથી મને મારા તમામ વર્ગોમાં શ્રેષ્ઠ દેખાવ કરવા અને મારી નાની ઉંમરે ગણિતના અદ્યતન વર્ગોમાં મૂકવા માટે મારા તમામ જ્ knowledgeાનનો ઉપયોગ કરવામાં અને મારા બધા જ્ usingાનનો ઉપયોગ કરતા અટકાવ્યો નથી. પરંતુ તેણે મારી સમજણનો દરવાજો ખોલ્યો કે હું અવરોધોનો સામનો કરીશ. મારે ચોક્કસ વાતાવરણમાં મારી જાતને સાબિત કરવી પડશે. મારે સાબિત કરવું પડશે કે હું સંબંધ ધરાવું છું, કે હું કામ કરી શકું છું, અને માત્ર એટલું જ નહીં, પણ હું અપેક્ષાઓ વટાવી શકું છું. મારા જીવનમાં તે પહેલી ક્ષણ હતી કે મેં ક્યારેય આવી લાગણી અનુભવી હતી. અને આજ સુધી, હું તેનો ઉપયોગ પીએચડી વિદ્યાર્થી, સંશોધક, શિક્ષક અને માર્ગદર્શક તરીકેની મારી કારકિર્દીને વેગ આપવા માટે કરું છું."