Nebraska'da matematik bölümünden mezun olan bir kadın olarak, cinsiyetimin düzenli olarak ortaya çıkmasını bekleyebilirdin. Benzersizliğiyle de olsa, kesinlikle barizdi. Ancak sınıf arkadaşlarım ezici bir çoğunlukla erkek olsa da, profesörlerimin yapısı gözle görülür şekilde daha dengeliydi ya da en azından kadın profesörler, bu alanda kariyer yapmayı mümkün kılacak kadar akılda kalıcıydı. Aslında, Nebraska, yirmi yılı aşkın bir süredir, bu parlak kadınlar grubu tarafından her yıl Matematik Lisans Kadınları için Nebraska Konferansı düzenlemektedir. Özellikle bir profesör dikkatimi çekti. Araştırmasının Hesaplamalı Sinirbilim alanında olduğundan bahsettiğinde ikinci yılımda onun soyut cebir dersindeydim. Bu kelimeleri hiç bir arada duymamıştım ama liseden beri bu iki alanın örtüşüp örtüşmediğini merak ediyordum. Dr. C hemen ilgimi çekti ve onunla koştu ve üniversite kariyerimin son iki yılında onun ücretli araştırma asistanı ve danışmanıydım. İşine ve genel olarak matematiğe olan coşkusu, bana akademik hayatın inceliklerini ve tuzaklarını sabırla gösterdiği için matematik araştırmalarına aşık olmamı sağladı. Hikayem, sık sık tekrar ettiğim kısa bir andır; neden bu kadar canlı hatırladığından emin olmadığın ama hatırladığın anlardan biri. Sanırım bana mutluluğuma öncelik vermemi söylediğini hatırladığım ilk kişi oydu. "Her gün 5 dolarlık bir kahve satın almak sizi mutlu ediyorsa, buna değer - üretken olmanın tek yolu mutlu olmaktır ve uzun vadede paradan daha önemli olan da budur." Bu bağlamda "üretken" kelimesini benim (ve ona inanıyorum) anlayışım, kapitalizmin dışındadır ve onu ne şekilde tanımlarsanız tanımlayın, kendinizi daha iyi hale getirme dürtüsünü ifade eder. Yorumunun amacı, bunu yapmanın tek yolunun memnuniyet olduğuydu. STEM'de, akademide ve hayatın pek çok alanında bize kendini iyileştirmenin fedakarlık yoluyla olduğu öğretildi ve hayatımdaki seçilmiş birkaç akıl hocası aracılığıyla - Dr. C--kendime öncelik vermenin aslında özverili olmanın en etkili yolu olduğunu anladım.