«Όχι, αλλά πραγματικά, τι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις;» Ο θείος μου με ρωτούσε συνέχεια καθώς αποφάσιζα για τη βιοχημεία μου. Στο γυμνάσιο, δεν πίστευα ότι τα πράγματα ήταν άδικα και πιο δύσκολα για τις γυναίκες. Ήμουν απλώς παιδί. Όσο περνούσε ο καιρός, γινόταν πιο εμφανές ότι η κοινωνία μας είναι φτιαγμένη από και προς τους άνδρες.

 Το λυπηρό είναι ότι και η επιστήμη είναι μέρος αυτής της κοινωνίας. Πριν από μερικά χρόνια, οι γυναίκες άρχισαν να αγωνίζονται για την ισότητα, αλλά πώς μπορείς να αλλάξεις τη μεξικανική γνώμη ενός 40χρονου άνδρα;

 Είναι δύσκολο, και φαίνεται αδύνατο, αλλά στην περίπτωσή μου, είχα την τύχη να έχω μια μαμά στο STEM που με παρακίνησε και μου έλεγε πάντα, "Μην ακούς άντρα, Mija. Μπορείς να το κάνεις αυτό και πολλά άλλα." Ετσι έκανα. Η μαμά μου και οι δασκάλες STEM στο γυμνάσιο ήταν το κύριο κίνητρό μου και οι άντρες μου δάσκαλοι STEM ήταν τεράστιοι υποστηρικτές των ιδεών και των ονείρων μας. Άρχισα να πιστεύω στις ικανότητές μου όσον αφορά τις επιστήμες και τα μαθηματικά χάρη στην καθημερινή τους υποστήριξη και παρόρμηση.

 Δεν ξέρω, θείε, ίσως δεν γίνω βιοχημικός. Αλλά είχα αρκετή υποστήριξη και ικανότητα για όλα όσα έχω αγωνιστεί για όλη μου τη ζωή, και πραγματικά ξέρω ότι η επιστήμη με επιλέγει κάθε μέρα όσο κι εγώ».