Als vrouw die haar bachelor wiskunde in Nebraska behaalt, had je misschien verwacht dat mijn geslacht regelmatig ter sprake zou komen. Het was zeker duidelijk, al was het maar door zijn uniciteit. Maar hoewel mijn klasgenoten overwegend mannelijk waren, was de samenstelling van mijn professoren merkbaar evenwichtiger, of in ieder geval waren de vrouwelijke professoren memorabel genoeg om een ​​carrière op dat gebied mogelijk te maken. In feite houdt Nebraska al meer dan twee decennia jaarlijks de Nebraska-conferentie voor niet-gegradueerde vrouwen in de wiskunde, georganiseerd door deze groep briljante vrouwen. Eén professor in het bijzonder trok mijn aandacht. Ik zat in haar abstracte algebra-klas in mijn tweede jaar toen ze zei dat haar onderzoek Computational Neuroscience was. Ik had die woorden nog nooit samen gehoord, maar vroeg me al sinds de middelbare school af of en hoe die twee velden elkaar zouden kunnen overlappen. Dr. C had onmiddellijk mijn interesse en ging ermee akkoord, en gedurende de laatste twee jaar van mijn universiteitscarrière was ik haar betaalde onderzoeksassistent en mentee. Haar enthousiasme voor haar werk en wiskunde in het algemeen zorgde ervoor dat ik verliefd werd op wiskundig onderzoek terwijl ze me geduldig de kneepjes van het vak en de valkuilen van een academisch leven liet zien. Mijn verhaal is een kort moment dat ik vaak herhaal; een van die momenten waarvan je niet zeker weet waarom je het je zo levendig herinnert, maar dat doe je wel. Ik denk dat het komt omdat zij de eerste persoon was waarvan ik me herinner dat ze me vertelde dat ik prioriteit moest geven aan mijn geluk. "Als je elke dag een koffie van $ 5 koopt, is het de kosten waard - gelukkig zijn is de enige manier waarop je productief zult zijn, en dat is belangrijker dan geld op de lange termijn." Mijn (en ik geloof haar) begrip van het woord 'productief' in deze context valt buiten het kapitalisme, wat duidt op een drang om jezelf beter te maken, hoe je dat ook definieert. Het punt van haar opmerking was dat de enige toestand waarin we dat kunnen doen, tevredenheid is. In STEM en de academische wereld en in zoveel arena's van het leven wordt ons geleerd dat zelfverbetering door opoffering komt, en het is door een select aantal mentoren in mijn leven - te beginnen met Dr. C - dat ik heb begrepen dat prioriteit geven aan mezelf eigenlijk de meest effectieve manier is om onbaatzuchtig te zijn.