ပုံပြင်ပြောသူ Alexis (သူမ/သူမ/သူမ)၊ 25၊ နယူးယောက်

ဇာတ်လမ်းမှတ်တမ်း 

"မင်္ဂလာပါ၊ ကျွန်ုပ်၏အမည်မှာ Alexis Williams ဖြစ်ပါသည်၊ ကျွန်ုပ်သည် သတ္တမတန်း နည်းပညာသင်ကြားရေးဆရာဖြစ်ပါသည်။ ပြီးတော့ STEM နယ်ပယ်မှာ ဒီနေ့ ငါရောက်နေတဲ့ နေရာကို ဘယ်လိုဖြစ်လာရတယ်ဆိုတာ မင်းကိုပြောပြဖို့ ငါဒီမှာရှိတယ်။ ထို့ကြောင့် ကျွန်ုပ်၏ဇာတ်လမ်းအစတွင် လူအများကြီးကဲ့သို့ပင် ကျွန်ုပ်သည် သိပ္ပံ၊ နည်းပညာ၊ အင်ဂျင်နီယာနှင့် သင်္ချာတို့ကို အလွန်စိတ်ဝင်စားသူမဟုတ်ပေ။ ကျောင်းတက်တုန်းက သစ်သားလုပ်ငန်းကို သင်ပေးတဲ့ အထက်တန်းကျောင်းဆရာတစ်ယောက်က စတစ်ကာနဲ့ လဲလှယ်ပြီး သူ့အတန်းထဲဝင်မလားလို့ မေးတယ်။ ကျွန်တော် ငယ်ငယ်တုန်းက ကလေးဆိုတော့ အရမ်းစိတ်လှုပ်ရှားနေမိတယ် "အင်း၊ စတစ်ကာတစ်ခုရပြီ၊ အတန်းထဲဝင်တော့မယ်!" ဒါနဲ့ ကျွန်တော် သူ့အတန်းထဲဝင်လိုက်တော့ အကြောင်းအရာကို လုံးဝ သဘောကျသွားတယ်။ ဒါကြောင့် အတန်းထဲမှာ သင်္ချာကို လက်တွေ့ဘဝထဲမှာ အသုံးချနိုင်တယ်၊ လက်တွေ့ဘဝနဲ့ သိပ္ပံကို အသုံးချနိုင်ခဲ့တယ်။ ပြီးတော့ အနုပညာနဲ့ တခြားကွဲပြားတဲ့ အရာတွေကို ပေါင်းစပ်ပြီး တကယ်မြင်သာထင်သာဖြစ်အောင် ဖန်တီးနိုင်တယ်ဆိုတာ မင်းသိတဲ့အတိုင်းပဲ၊ ငါ့ဘဝရဲ့ ပထမဆုံး အကြိမ်ပဲ၊ ငါ့အလုပ်ရဲ့ ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ကိုယ်စားပြုမှုကို တစ်ကယ့်ကို တွဲမြင်နိုင်ခဲ့တယ်။ အဲဒါက ကျွန်တော့်ဘဝနဲ့ ပညာရေးအပေါ် ကျွန်တော့်အမြင်ကို လုံးဝပြောင်းလဲသွားစေခဲ့တယ်။ 

အဲ့ဒီအချိန်ကစပြီး နည်းပညာဆရာဖြစ်ဖို့ ကျောင်းတက်ဖို့ ဆုံးဖြတ်ခဲ့တယ်။ အထူးသဖြင့် အဲဒါက ကျွန်တော့်အတွက် တကယ်ကြီးပဲ၊ အထူးသဖြင့် ဆရာဖြစ်ဖို့ လုံးဝ အစီအစဉ်မရှိသူ ကောလိပ်တက်ဖို့ နေနေသာသာ ကျွန်တော် အဲဒါကို လုံးဝ မလုပ်ဖြစ်ဘူး။ ဒါကြောင့် နည်းပညာနဲ့ အင်ဂျင်နီယာပညာအတွက် ကျောင်းတက်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တာပါ။ နယူးယောက်ပြည်နယ် အထက်ပိုင်းကျောင်းတစ်ကျောင်းကို လျှောက်ထားခဲ့တယ်။ နည်းပညာနှင့် အင်ဂျင်နီယာပညာရေးအတွက် အသိအမှတ်ပြုထားသော နယူးယောက်ပြည်နယ်ရှိ တစ်ခုတည်းသောကျောင်းများထဲမှတစ်ခုဖြစ်လာသည်။ တစ်ခုတည်းသော အသားအရောင်ဖြစ်မည့် ပရိုဂရမ်သို့ ရောက်သောအခါတွင် ကျွန်ုပ် လုံးဝ သတိမထားမိခဲ့ဘဲ ပရိုဂရမ်တွင် အမှန်တကယ် စာရင်းသွင်းထားသော အမျိုးသမီး သုံးဦးအနက်မှ တစ်ဦးမှာ ဤကျောင်းသည် တစ်ခုတည်းသော ကျောင်းဖြစ်သည်ကို သိမြင်ပြီး ရိုင်းစိုင်းသော စာရင်းဇယားတစ်ခုဖြစ်သည်။ ဒီဆရာတွေကို အသိအမှတ်ပြုတဲ့ New York ပြည်နယ်မှာ အသားအရောင် အသားအရောင် တယောက်နဲ့ အမျိုးသမီး သုံးယောက်ပဲ ရှိပြီး အမေရိကားက လူငယ်တွေကို နည်းပညာနဲ့ အင်ဂျင်နီယာပညာရပ်ကို သင်ကြားပို့ချပေးမယ့် အချိန်ပါ။ 

ဒီလိုနဲ့ ကျွန်တော် ပြီးသွားခဲ့တာက အတန်းတွေ လိုက်တက်လိုက်၊ ကျောင်းစတက်တဲ့ ပထမပတ်မှာ ဘယ်လိုတွေ ဖြစ်ပျက်သွားလဲ ဆိုတာ မြင်ခဲ့ရပြီး တကယ်ပဲ အမုန်းရာဇ၀တ်မှုရဲ့ သားကောင်ဖြစ်ခဲ့ရပြီး၊ ကျွန်တော့်ဘ၀ကို လုံးဝပြောင်းလဲသွားစေခဲ့ပါတယ်။ ငါ့ဘဝ၏ကျန်။ ပြီးပြီ။ ဒါကို ဆက်မလုပ်ချင်ဘူး။ ကောလိပ်က ငါ့အတွက်မဟုတ်ဘူးဆိုတာ ငါသိတယ်၊ STEM ဝင်ခွင့်က ငါ့အတွက်မဟုတ်ဘူးဆိုတာ ငါသိတယ်။ ငါနဲ့တူတဲ့လူကို ငါမတွေ့ဘူး၊ ဒီမှာ ငါ့လိုဘယ်သူမှမရှိဘူးဆိုတဲ့ အကြောင်းပြချက်ရှိတယ်။ တစ်စုံတစ်ခုက ကျွန်တော့်ကို ပြန်လာခွင့်ပေးတယ်။ အမုန်းရာဇ၀တ်မှုဖြစ်ပွားပြီးနောက် တစ်စုံတစ်ဦးသည် ကျွန်ုပ်၏ကွန်ပျူတာရှိ ကျွန်ုပ်၏ကိုယ်ပိုင်ပစ္စည်းတစ်ခုပေါ်တွင် လူမျိုးရေးအစွန်းအထင်းတစ်ခုကို ရေးသားခဲ့သော စမ်းသပ်မှုများနှင့် ဆင်းရဲဒုက္ခများကို ဖြတ်သန်းခဲ့ရပါသည်။ ဟိုတုန်းကလည်း ဒီလိုမျိုးပဲ၊ ဒါကို ကျော်ဖြတ်ချင်တယ်၊ ရှေ့ကို ဆက်သွားချင်တယ်၊ ပိုကောင်းတဲ့လူဖြစ်ချင်တယ်။ ဒီအရာတွေကို စိတ်ရှုပ်မခံချင်ဘူး။ ဒါပေမယ့် ကျွန်မကို ပံ့ပိုးပေးသင့်တဲ့သူတွေရှိခဲ့တယ်၊ အရမ်းခက်ခဲတဲ့ကာလမှာ လူမျိုး၊ ကျားမကို ဒီနယ်ပယ်မှာ ဖြစ်ချင်စိတ်မရှိအောင် ဟန့်တားမယ့်အရာတွေအဖြစ် မမြင်ခဲ့ကြတဲ့သူတွေရှိတယ်။ အထူးသဖြင့် အဲဒီအချိန်မှာ ပညာသင်ကြားမယ့်သူ ဒါမှမဟုတ် အဲဒီအချိန်က ပညာတတ်ဖြစ်တဲ့သူတွေအနေနဲ့ ကျွန်တော့်ထောင့်မှာ ဘယ်သူမှမရှိတာကို တွေ့ရတာ စိတ်မကောင်းဖြစ်ရပါတယ်။ 

အဲဒီနောက် မကြာခင်မှာပဲ ကျွန်တော့်ရဲ့ ကျောင်းသား စာသင်ခန်းထဲကို ရောက်သွားခဲ့တယ်။ ထွက်သွားဖို့က အရမ်းအရေးကြီးတယ်ဆိုတာ ငါသဘောပေါက်လာတယ်၊ အဲဒါက စိတ်ကူးယဉ်မှုတိုင်းက လွယ်ကူတဲ့အတွက်မဟုတ်ဘဲ အဆင်ပြေတဲ့အတွက်ကြောင့်မဟုတ်ဘဲ၊ ဒါပေမယ့် အဲဒီတုန်းက ကိုယ့်ဘဝကို ပြန်ကြည့်မိလို့။ ပြီးတော့ ငါ့လို တခြားလူကို မမြင်နိုင်လို့ အရမ်းဆိုးဆိုးရွားရွား ထွက်သွားချင်ခဲ့တာကို ငါနားလည်ခဲ့တယ်။ အကယ်၍ ကျွန်ုပ်သည် အသားအရောင် တစ်မျိုးတည်းသာ ရှိပြီး အမှန်တကယ် စတင်မည့် ပရိုဂရမ်တွင် အမှန်တကယ် ပါဝင်ခဲ့သည့် အမျိုးသမီး သုံးဦးထဲမှ တစ်ဦးသာ ဖြစ်သည်။ ဘွဲ့ရပြီး ကျောင်းဆရာမဖြစ်လာတဲ့အခါ၊ ဒီကလေးတွေရဲ့ တစ်ခုတည်းသော အခွင့်အရေးနဲ့ တူညီတဲ့ အခွင့်အလမ်းဆိုတာ လိုချင်တောင့်တပြီး ကြီးပြင်းလာရတဲ့ ဘဝရဲ့ အသက်မွေးဝမ်းကြောင်း လုပ်ငန်းခွင်အတွင်းမှာ အလွန်အမင်း လိုချင်တောင့်တခဲ့တဲ့ အရာတစ်ခုပါပဲ။ ဒါကြောင့် ခက်ခဲတဲ့အပိုင်းကို ဘယ်သူကမှ ခံနိုင်ရည်မရှိချင်ဘူးဆိုတဲ့ အကြောင်းပြချက်နဲ့ ဆက်နေဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။ 

ခံနိုင်ရည်ရှိခြင်းသည် ကြီးမြတ်သောအရည်အချင်းတစ်ခုဖြစ်သည်။ ဒါဟာ မဟာဝိသေသတစ်ခုပါ။ ဒါပေမယ့် တစ်ချိန်ချိန်မှာတော့ ခံနိုင်ရည်မရှိချင်တော့ဘူး။ တည်ရှိနေချင်တယ်၊ အံဝင်ခွင်ကျဖြစ်ချင်တယ်၊ ငါလိုလူတွေကို တွေ့ချင်တယ်၊ စားပွဲမှာ ထိုင်ခုံရဖို့ အဆက်မပြတ် တိုက်နေတာမျိုး မဖြစ်စေချင်ဘူး၊ စားပွဲမှာ ထိုင်ခုံက ရှိသင့်တယ်။ သို့သော် တစ်ဖက်တွင်မူ ထိုအရာသည် ကျွန်ုပ်အတွက် စားပွဲ၌ ထိုင်ခုံမရှိသကဲ့သို့ပင် ပညာတတ်တစ်ယောက်ဖြစ်လာရန် ကျွန်ုပ်၏အခန်းကဏ္ဍသည် ရှေ့သို့တက်လှမ်းရမည်ကို ကျွန်ုပ်သဘောပေါက်ခဲ့ပါသည်။ ရှေ့ကိုတက်သွားမယ့် ကလေးတွေအတွက် ထိုင်ခုံတွေ ဖန်တီးဖို့ သေချာသွားမယ်။ ဒီလိုနဲ့ ငါ မနေနိုင်တော့ဘူး။ ငါကအဲဒါကိုပိတ်လိုက်တယ်။ ဘွဲ့ရပြီး ဆယ်ဆလောက် လစာပေးပြီး နည်းပညာနဲ့ ပညာပေးဆရာဖြစ်လာတဲ့ ဆရာတစ်ယောက်ဖြစ်လာခဲ့တယ်ဆိုတော့ ဒါက ကျောင်းသားတွေပြောဖူးတဲ့ ငါ့နှလုံးသားကို အရည်ပျော်စေမယ့် အခိုက်အတန့်ဖြစ်လို့ 'အိုး..ကောင်းလိုက်တာ၊ Miss Williams၊ မင်းဒီမှာရှိလို့ အရမ်းပျော်တယ်။ မင်းရဲ့ဆံပင်က ငါ့ပုံစံနဲ့တူတယ် ဒါမှမဟုတ် Miss Williams က ငါ့ဆံပင်နဲ့ ဒီလိုလုပ်နိုင်တယ်လို့ မင်းဘယ်လိုထင်လဲ။ ဒါကို ဘယ်လို ကွဲပြားအောင် လုပ်နိုင်မယ်လို့ ထင်လဲ၊ ဒါမှမဟုတ် မင်းလို ဆရာမျိုး တစ်ခါမှ မတွေ့ဖူးဘူး၊ မင်း ငါတို့ကို တကယ် နားလည်တယ်၊ မင်း ငါတို့ကို နားလည်တယ်။'

 ဒီလိုနဲ့ ဘဝမှာ ရခဲ့ဖူးတဲ့ အခွင့်အလမ်းတွေ အကူးအပြောင်းမှာ စက်ဝိုင်းအပြည့်နဲ့ ပြန်ရောက်လာတော့ ဒါက လွယ်ကူတဲ့ တိုက်ပွဲတစ်ခု မဟုတ်ဘူးဆိုတာ သဘောပေါက်လာတယ်။ တိုက်ပွဲဆိုတာ လွယ်တဲ့တိုက်ပွဲတော့ မဟုတ်ပါဘူး။ ဒါပေမယ့် ကျွန်တော်တို့ ဖြတ်ကျော်ရမယ့် အရေးကြီးတဲ့ တိုက်ပွဲတစ်ခုပါ။ ပြီးတော့ ဒီမှာ အကြောင်းပြချက်။ ကိုယ်စားပြုမှုဟာ လွယ်ကူတဲ့အပိုင်းဖြစ်နိုင်ပါတယ်။ တံခါးပေါက်ကလူတွေကို ရအောင်ယူနိုင်တယ်၊ လူတွေကို လာယူနိုင်တယ်၊ ငါတို့ရဲ့ပုံပြင်တွေကို လူတွေကြားအောင် လုပ်နိုင်တယ်၊ STEM မှာ လူတွေကို ရနိုင်တယ်၊ သိပ္ပံ၊ နည်းပညာ၊ အင်ဂျင်နီယာနဲ့ သင်္ချာမှာ လူတွေကို ရနိုင်တယ်၊ ဒါပေမယ့် အဲဒါတွေကို ရနိုင်မလား၊ နေမလား အဲဒါတွေက အရမ်းကွဲပြားတဲ့ အရာနှစ်ခုပါ။ ကိုယ်စားပြုခြင်းနှင့် ထိန်းသိမ်းခြင်းတို့သည် အလွန်ကွဲပြားသော အကြောင်းအရာနှစ်ခုဖြစ်သည်။ ထိန်းသိမ်းထားမှုသည် ကျွန်ုပ်တို့၏ကြိုးပမ်းအားထုတ်မှုများကို အာရုံစိုက်ရန် လိုအပ်ပါသည်။ ပိုမိုကောင်းမွန်သော မနက်ဖြန်ကို တည်ဆောက်မည်ဆိုပါက၊ လူအနည်းငယ်သာ ကျွန်ုပ်တို့ တံခါးဝသို့ ရောက်နိုင်စေရန် သေချာရန် လိုအပ်ပါသည်။ မထားခဲ့ပါနဲ့။ ပြီးတော့ အဲဒါကို မဟာမိတ်သဘောင်္ကတဆင့် လုပ်တယ်။ ကျွန်ုပ်တို့ပြုလုပ်သည့်နည်းလမ်းမှာ သင်လိုအပ်မည့်အရာဖြစ်သောကြောင့် လူတိုင်းသည် လုံခြုံသည်ဟု ခံစားရပြီး သက်တောင့်သက်သာရှိစေရန်နှင့် ပံ့ပိုးမှုခံစားရကြောင်း သေချာစေခြင်းမှဖြစ်သည်။ အပြင်မှာ မင်းတစ်ယောက်ထဲပဲရှိတာကို သိလိုက်ရတာက အထီးကျန်သလိုခံစားရပေမဲ့ ပိုကောင်းတဲ့မနက်ဖြန်အတွက် စတင်ဖို့ ရှေ့ဆောင်ဖြစ်ရမယ်ဆိုတာကို သိလိုက်ရတယ်။ ငါဖြတ်သန်းခဲ့ရတဲ့ ဝေဒနာတွေကို ငါ့ကျောင်းသားတွေ အားလုံး မဖြတ်သန်းကြဖို့ ငါမျှော်လင့်ပါတယ် ဒါပေမယ့် သူတို့ဒီလိုဖြစ်လာရင် သူတို့ခရီးတစ်လျှောက်မှာ ငါရှိနေမယ်ဆိုတာ သိထားတော့ ဘဝက နည်းနည်းပိုလွယ်လာလိမ့်မယ်။"